అరవ రవం

నాకు ఏ.ఆర్.రెహమాన్ తమిళ పాటలు తమిళంలో వినడం అలవాటు. పది+ ఏళ్ళ క్రితం బాంబే సినిమా పాటలు విడుదలైన సమయంలో స్నేహితులతో కలిసి తిరుచ్చి వెళ్ళవలసి వచ్చింది. అప్పుడే బాషా, బాంబే పాటలు తమిళంలో విని అరవపు చెవులు పెంచి కొరుక్కున్నాను. మొదట్లో వినడానికి వింతగా అనిపించినా తర్వాత అలవాటైపోయాయి - ఓ కొత్త అలవాటూ మొదలయ్యింది. మా వాళ్ళకి నా పిచ్చి ఏమిటో అప్పట్లో అర్ధం కాలేదు కానీ చివరి నవ్వు నాదే అయ్యింది. ఎలా అంటారా, మొదటిది తెలుగులో విడుదల కాని ఇళయరాజా ఆణిముత్యాలెన్నో నాకు పరిచయమయ్యాయి. రెండు, చెత్త lyrics నుంచి కొంత విముక్తి లభించింది - ఏలనగా, రెహమాన్ పాటలలో సాహిత్యపు విలువలు కొద్దిగా తక్కువే అని చెప్పచ్చు - అందునా మాంఛి సంఘట్టన పూరిత (percussion filled) పాటలైతే ఇక సరే సరి, వినడానికి సొంపు ఆస్వాదించడానికి కంపు తరహాలో ఉంటాయవి. 'faxల వంద పెణ్ కవితై ఎనకే ఎనకా" లాంటి తునకల తెలుగు అనువాదం కన్నా అరవపు రవమే మిన్న అని నా అభిప్రాయం. అట్టి పాటల సాహిత్యాన్ని తూలనాడుతూ, విన లేకా, విడువా లేకా కష్ట పడే మా వాళ్ళని చూస్తే నవ్వొస్తుంది. తమిళంలో వినడం మూలాన, నాకు ఆ బాధ తప్పింది. ఓ స్నేహితుడు 'శివాజి' తెలుగు పాటలు ఉన్నాయి, కావాలా అని అడిగినప్పుడు - వద్దు బాబు, తమిళంలో ఆల్రెడీ అలవాటైపోయాయి అని చెప్పిన సంధర్భంలో ఈ ఆలోచనా పరిధిలో పడ్డాను;

ఇది రాసాను.