పేరలల్లో రకాలు

పేర్లు రెండు రకాలండి; బలి-ఇష్టమైనవి , బలిష్ఠమైనవి.
మొదటి రకం పాపం ఇంటినించి బైటకి అడుగు పెడతాయోలేదో వాటి నామం పంగనామం అయిపోతుంది. శ్రీధర్, సీతరాం, శ్రీనివాస్ ఈ కోవకి చెందిన పేర్లు. వీరు పక్కింట శ్రీధరన్, సీతరామన్, శ్రీనివాసన్ గా మారడానికి ఎంతో సమయం పట్టదు. మరి గిరి, రవి, సురేష్ లాంటి బలిష్ఠాలు పక్కింటి తమిళ ధాటికి తట్టుకోవడమేగాక చెక్కు చెదరకుండ నిలిచి ఉంటాయి.

గొప్ప విషయమా?

నిజానికి పక్కింట్లో కన్నా దూరతీరాలు చేరి చెక్కు చెదరకపోవడం గొప్ప.

సాధ్యమేనంటారా?

సాధ్యమే, కాకపోతే నామధేయుల మీదా ఆధర పడివుంటుంది మరి; పేర్ల లాగే మనుషులూ రెండు రకాలు .

కొందరు తమ పేర్లని పొందికగా కాపాడుకుంటే, మరి కొందరు నోరు తిరగని వారి మాట రీతికి సరిపడే విధంగా వొత్తులూ గట్రా తీసేసి పేర్లను మార్చేస్తారు.

అవసరమా?

మా బంధువు చెప్పిన చిన్న బుడుగు ఛలోక్తి ఇక్కడ గుర్తుకొస్తోంది.

పక్కింటాయన: ఎంత్లా బులుగు? ఎంతేతున్నావు?
బుడుగు: నాకంతే పలకక అలాంతి మాతలు. నీకేం పోయేకాలం?

అదే విధంగా ఇక్కడి వాళ్ళు నోరుతిరగక మన పేర్లు వింతగా పలుకుతారు. ఆ వింతని మనమూ సొంతమనుకుంటే ఎలా చెప్పండి?

మన పేర్లని మనమే సరిగ్గా పలకక పోతే ఇంకెవరు పలుకుతారు చెప్పండి?

ఎలాంటి పేరునైనా బలిష్ఠం చేసుకోవడంలోనే ఉంది మన గొప్పతనం..